نوسانات نرخ ارز

هر زمان که ارزش هر یک از دو ارز جزء تغییر کند، نرخ مبادله مبتنی بر بازار تغییر خواهد کرد. یک ارز زمانی ارزش بیشتری پیدا می کند که تقاضا برای آن بیشتر از عرضه موجود باشد. هر زمان که تقاضا کمتر از عرضه موجود باشد، ارزش آن کمتر می شود (این بدان معنا نیست که مردم دیگر پول نمی خواهند، بلکه فقط به این معنی است که ترجیح می دهند ثروت خود را به شکلی دیگر، احتمالاً ارز دیگری نگهداری کنند).

افزایش تقاضا برای یک ارز می تواند به دلیل افزایش تقاضای معاملاتی برای پول یا افزایش تقاضای سفته بازانه برای پول باشد. تقاضای مبادله با سطح فعالیت تجاری، تولید ناخالص داخلی (GDP) و سطح اشتغال یک کشور ارتباط زیادی دارد. هر چه تعداد افراد بیکار بیشتر باشد، عموم مردم کمتر برای کالاها و خدمات هزینه خواهند کرد. بانک‌های مرکزی معمولاً در تنظیم عرضه پول موجود برای تطبیق با تغییرات تقاضای پول ناشی از معاملات تجاری مشکل کمی دارند.

انطباق با تقاضای سفته بازانه برای بانک های مرکزی بسیار سخت تر است که آنها با تعدیل نرخ های بهره بر آن تأثیر می گذارند. اگر بازده (یعنی نرخ بهره) به اندازه کافی بالا باشد، ممکن است یک سفته باز ارز بخرد. به طور کلی، هر چه نرخ بهره یک کشور بالاتر باشد، تقاضا برای آن ارز بیشتر خواهد بود. [توسط چه کسی؟] استدلال شده است که چنین سفته‌بازی می‌تواند رشد واقعی اقتصادی را تضعیف کند، به‌ویژه از آنجایی که سفته‌بازان بزرگ ارز ممکن است عمداً با کوتاه کردن یک ارز فشار نزولی بر روی یک ارز ایجاد کنند تا آن بانک مرکزی را مجبور کنند که ارز خود را بخرد تا آن را ثابت نگه دارد. . (وقتی این اتفاق بیفتد، سفته باز می تواند پس از کاهش ارزش ارز، آن را پس بگیرد، موقعیت خود را ببندد و در نتیجه سود کند.)[نیاز به منبع]

برای شرکت‌های حامل که کالاها را از یک کشور به کشور دیگر حمل می‌کنند، نرخ ارز اغلب می‌تواند به شدت بر آنها تأثیر بگذارد. بنابراین، اکثر اپراتورها برای محاسبه این نوسانات هزینه CAF دارند.

.